Wracam do historii sprzed lat, nigdy nie publikowanej bo nie miałem wyrażonej na to zgody, a zawsze tego żałowałem. Spotkałem ich jednak niedawno na innej ceremonii i wspomniałem o tym, że chciałbym ich wrzucić i powiedzieli “ok”. Cudownie!
Z Asią próbowałem umówić się już kilka razy, no i w tym przypadku sprawdziło się – do trzech razy sztuka. Więc po tych 3 latach prób spotkania się na zdjęcia w końcu się udało. Zadowolony jestem bardzo, i ze zdjęć i z potencjału na kolejne zdjęcia, może w trochę bardziej korzystnym czasie ;). Sesja odbyła się w przepięknym przydomowym ogrodzie, o cholewka, jak to cudownie wyglądało na żywo.
Spontaniczność nigdy nie była moją mocną stroną, od dłuższego czasu jednak tak się stało, że jest :). Wybraliśmy się w sumie na obiad i w drodze powrotnej zjechaliśmy na chwilę z trasy by zaczerpnąć świeżego powietrza.
Cóż to był za weekend. Jakiś czas temu na grupie Centrum Treningu Wesołowski & Trzebińska pojawiła się informacja o biegu charytatywnym “Leśny Zryw” na rzecz Szymona ze Starych Jabłonek z drobną zachętą by wziąć w tym udział.
Kiedy to my byliśmy ostatnio na studniówce? 😉 Wspólnie? Prawie 20 lat temu, wtedy to była ostatnia taka impreza Uli, mi się jeszcze potem w karierze kilka razy zdarzyło widzieć jak się młodzież bawi. Ta z “Białego” bawiła się wyjątkowo dobrze.
Oboje wyszliśmy ze swoich stref komfortu i oboje zmierzyliśmy się z czymś nowym dla siebie. Kuba – w roli modela. Ja – stając naprzeciw technikaliom związanych z czasami, naświetleniami, doświetleniem sylwetki tak, żeby zaprezentować ciało w pełni jego atutów.
Chciałem się z tą pchłą spotkać na zdjęcia jeszcze przed jej sukcesami, lubię takie zadziory. To pierwsze spotkanie i na bank nie ostatnie bo plan na nią miałem zupełnie inny.
Pierwszy raz miałem przygotowania ślubne w tak przyjemnej scenerii, no magia. Co prawda, całą robotę, którą zazwyczaj wykonuje ja, przejęli kamerzyści – tyle gadania i pomysłów, szok. Praktycznie przez 3 godziny siedziałem cicho i korzystałem z tego co się dzieje, aż mi było głupio 😛 ale tylko trochę 😉
Seria niefortunnych zdarzeń tuż przed ich przyjściem. W torbie z lampami błyskowymi/studyjnymi okazało się, że nie mam statywów… jak znalazłem zapasowy taki chiński który ledwo stał już bez obciążenia, podłączyłem kabel – lampa zaczęła pstrykać kiedy chce i jak chce… zadzwonił domofon – już są.
Trochę prywaty, ale dzielimy się nią bo warto pokazywać, że można i że warto. Wyjazd był niespodzianką na moje 39. urodziny, wiedziałem, że jedziemy na weekend, ale nie wiedziałem gdzie. Dowiedziałem się dopiero na miejscu gdy zobaczyłem kosmiczne kopuły w Mikołajkach – wtedy odkryłem glamping (albo dopiero odkrywam). Cudowna przestrzeń – praktycznie cały “dom” to sypialnia, z wanną wolnostojącą (no uwielbiam) przy dużym łóżku, klimatyzowany, z pięknym widokiem. Bardzo przyjemny sposób by spędzić urodziny. Zbrodnią by było gdyby nie wykorzystać tego miejsca na zdjęcia
Czasem warto spróbować swojego szczęścia w konkursie, a Martyna jest tego najlepszym przykładem – wygrana sesja i… udało się w końcu spotkać na zdjęcia! 🙂
Plan był na typową sesję kobiecą, no i wyszło coś w tym duchu, choć jak to u mnie, było na luzie, trochę spontanicznie. Martyna na początku lekko zestresowana, ale kto by się nie stresował przed obiektywem? Rozmowa przy kawie (i zdjęcia z kubkiem w roli głównej) pozwoliły nam zacząć spokojnie i szybko złapać fajny flow.
Miałem przyjemność pojawiać się na uroczystościach tej Rodziny wiele razy, ale takiego wydarzenia jeszcze nie widziałem. Szmaragdowa rocznica ślubu (55-ta) – widzieć tak roztańczoną “Pannę młodą” – bardzo przyjemny widok.
Na moje prawie 20 lat w branży, trafił mi się dopiero drugi Wieczór Panieński, ale jaki 🙂 No i może nie wieczór, a jakaś godzina, ale przyjemne doświadczenie.
Martyna o tej sesji marzyła od dawna. Świetnie przygotowana, swobodna i właściwie nie wymagająca asysty. Pięknie świadoma swojego uroku, zdecydowana utrwalić to, jaka jest w najlepszym momencie swojej kobiecości – dla siebie samej.
Uwielbiam zaczynać pracę od przygotowań, tam zazwyczaj dzieje się najwięcej i najciekawiej. Podobnie było w tym przypadku, o ile u Norberta poszło całkiem spokojnie, to u Magdaleny, na początku śmiałem się z reakcji coraz to nowych gości na to jak Ona wygląda po makijażu i fryzurze “to TY?!”, aleee ta suknia? Zdecydowanie mój faworyt w tym roku (a w sumie to w zeszłym) – a to, że Ona sama obśmiewała fakt, że ma takie ślady opalenizny, a suknia z ogromnym wycięciem na plecach – szacunek.
To był wyjątkowy czas i to pod wieloma względami, nie mogę rozdzielić czy to prywatne czy służbowe, bo ślub brata w Szkocji – to zdecydowanie nie jest sprawa służbowa. Życzyłbym sobie takich zleceń stale, tygodniowy pobyt za granicą, w wynajętym tylko dla Nas pubie. Ciekawe przeżycie 😉
Co to był za wieczór! W miniony czwartek mieliśmy ogromną przyjemność i duży zaszczyt brania udziału we wspaniałym wydarzeniu, jakie zorganizowało Oregano Bistro Ełk. Prawdziwa uczta dla naszych kubków smakowych dopełniona przyjemnymi rozmowami z samym MasterChefem: Bartoszem Adamskim
Pierwsza wspólnie fotografowana sesja, nawet nie wskażę, które zdjęcie czyje, bo w sumie wszystkie Nasze. Dreamcatchers | Ula & Kuba zaczyna już na poważnie 😊. Sesja w okolicach Starych Juch, a jak się okazało potem z opowieści mojego taty, w tym czasie w lesie nieopodal chodziły sobie wilki… no cóż 😉
